Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to break in pieces

  • 1 frango

    frango, frēgi, fractum, 3, v. a. [root in Gr. FPAT, rhêgnumi, rhêgma, rhôgaleos; Goth. Brikkan; Irish brissim; Germ. brechen; Engl. break; but cf. Fick, Vergl. Wörterb. p. 182, and v. the letter F], to break, break in pieces, dash to pieces, shiver, break in two (cf.: rumpo, diffringo).
    I.
    Lit.: hastas frangit quatitque, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 435 ed. Vahl.); cf.: aes sonit, franguntur hastae, id. Fragm. ap. Non. 504, 33 (Trag. v. 213 ed. Vahl.): fraxinus frangitur atque abies consternitur alta, is broken, felled, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 195 ed. Vahl.):

    simulacra,

    Lucr. 6, 419:

    milvo est quoddam bellum quasi naturale cum corvo: ergo alter alterius ubicumque nactus est ova, frangit,

    Cic. N. D. 2, 49, 125:

    anulus aureus fractus et comminatus est,

    id. Verr. 2, 4, 25, § 56:

    compluribus navibus fractis,

    dashed to pieces, Caes. B. G. 4, 29, 3:

    naves,

    Hor. A. P. 20:

    navem is fregit apud Andrum insulam,

    Ter. And. 1, 3, 17; cf. Auct. Her. 4, 44, 57:

    domus fracta conjectu lapidum,

    Cic. Att. 4, 3, 2:

    janua frangatur, latret canis,

    Hor. S. 1, 2, 128:

    patinam,

    id. ib. 2, 8, 72:

    lagenam,

    id. ib. 81:

    crystallina,

    Mart. 14, 111:

    aulas in caput,

    Plaut. Capt. 1, 1, 21:

    corpora ad saxum,

    Verg. A. 3, 625:

    vindices rerum capitalium laqueo gulam fregere,

    broke his neck, strangled him, Sall. C. 55, 5:

    cervices civium Romanorum in carcere,

    Cic. Verr. 2, 5, 57, § 147; id. Vatin. 11, 26:

    senile guttur parentis impiā manu,

    Hor. Epod. 3, 2:

    cerebrum,

    Verg. A. 5, 413:

    brachium,

    Cic. de Or. 2, 62, 253; cf.

    coxam,

    Plin. Ep. 2, 1, 5:

    crus,

    Hor. Ep. 1, 17, 59:

    crura,

    Cic. Phil. 13, 12, 27; Suet. Aug. 67; id. Tib. 44; Vulg. Johan. 19, 31:

    cornu in arbore,

    Ov. F. 5, 121:

    non ego te, tigris ut aspera Gaetulusve leo, frangere persequor,

    to tear in pieces, Hor. C. 1, 23, 10; cf.:

    indomitos ut cum Massyla per arva Armenti reges magno leo fregit hiatu, etc.,

    Stat. Th. 11, 28; Val. Fl. 2, 458; Plin. 8, 40, 61, § 150:

    nubes in montem actae non franguntur, sed circumfunduntur,

    Sen. Q. N. 2, 28, 2.—
    B.
    Transf., in gen., to break up small, to grind, bruise, crush (freq. since the Aug. per.):

    glebam bidentibus,

    Verg. G. 2, 400;

    glebas,

    id. ib. 3, 161:

    fruges robore saxi,

    Lucr. 1, 882:

    farra saxo,

    Val. Fl. 2, 448:

    hordeum molis,

    Plin. 18, 7, 14, § 72:

    granum dentibus,

    id. 18, 24, 54, § 196:

    fabam,

    id. 19, 3, 15, § 40:

    glandem (sues),

    Verg. G. 2, 72:

    testes homini,

    Plin. 11, 49, 110, § 263:

    toros,

    to press, throw one's self upon, Mart. 2, 59, 3; 4, 8, 6: comam in gradus, to twist, braid, Quint. 1, 6, 44:

    mare montis ad ejus Radices frangit fluctus,

    breaks, Lucr. 6, 695; cf.:

    quam (fortunam) existimo levem et imbecillam ab animo firmo et gravi tamquam fluctum a saxo frangi oportere,

    Cic. Fam. 9, 16, 6:

    fluctus (scopulus),

    Luc. 6, 266:

    undam,

    Ov. F. 4, 282:

    aquas,

    Quint. 9, 4, 7:

    amnem nando,

    Luc. 8, 374; cf. Sil. 3, 457; 8, 555:

    iter,

    i. e. turn off from it, Stat. Th. 12, 232.
    II.
    Trop., to break down, subdue, weaken, diminish, violate; to soften, move, touch:

    quem (Viriathum) C. Laelius praetor ita fregit et comminuit ferocitatemque ejus ita repressit, ut, etc.,

    broke down, subdued, Cic. Off. 2, 11 fin.; cf.:

    fractam illam et debilitatam vim suam, etc.,

    id. Fam. 1, 9, 2:

    quem series immensa laborum fregerit,

    Ov. H. 9, 6:

    nationes frangere domareque,

    Cic. Prov. Cons. 13, 33:

    proeliis calamitatibusque fracti,

    Caes. B. G. 1, 31, 7:

    victi sumus igitur, aut, si vinci dignitas non potest, fracti certe et abjecti,

    Cic. Fam. 4, 7, 2:

    te ut ulla res frangat?

    would break, shake thy resolution, id. Cat. 1, 9, 22; cf.:

    frangi metu, cupiditate,

    id. Off. 1, 20, 68:

    fractus ac debilitatus metu,

    id. de Or. 1, 26, 121:

    flecti animo atque frangi,

    id. Sull. 6, 18:

    frangi animo,

    id. Phil. 2, 15, 37:

    dolore,

    id. Fin. 2, 29, 95:

    misericordiā,

    id. Att. 7, 12, 3:

    pudore,

    id. Tusc. 2, 21, 48 et simil.; cf.

    also: aliquem auctoritate,

    id. ib. 1, 21 fin.:

    aliquem patientiā,

    id. Brut. 25, 95: quae (vis) summas frangit infirmatque opes, Poët. ap. Cic. Rab. Post. 10, 28:

    debilitatur ac frangitur eloquentia,

    Tac. Dial. 39:

    mollis illa educatio, quam indulgentiam vocamus, nervos omnes et mentis et corporis frangit,

    Quint. 1, 2, 6:

    frangitur vox,

    id. 11, 3, 20; cf. id. 12, 11, 2:

    vox Auditur fractos sonitus imitata tubarum,

    Verg. G. 4, 72:

    et illa (littera), quae est sexta nostrarum (i. e. F) quoties aliquam consonantem frangit, ut in hoc ipso frangit, multo fit horridior,

    i. e. weakens, Quint. 12, 10, 29 Spald. (v. the passage in its connection); cf. id. 1, 4, 11:

    primum divisit ineleganter: duo enim genera quae erant, fecit tria: hoc est non dividere, sed frangere,

    Cic. Fin. 2, 9, 26; cf.:

    frangas citius quam corrigas, quae in pravum induruerunt,

    Quint. 1, 3, 12:

    bellum proeliis frangere,

    Cic. Prov. Cons. 13, 32:

    dignitatem,

    id. Fam. 9, 16, 6:

    hunc (pedum dolorem) abstinentiā, sanctitate vicit et fregit,

    Plin. Ep. 1, 12, 5:

    ut equorum cursum delicati minutis passibus frangunt,

    Quint. 9, 4, 113:

    animos frangi et debilitari molestiā,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 2:

    ingenium (mala),

    Ov. Tr. 3, 14, 33:

    sublimia pectora (Venus et vinum),

    id. F. 1, 301:

    ego unus contudi et fregi exsultantis praedonis audaciam,

    Cic. Phil. 13, 13 fin.; cf. id. Fragm. ap. Non. 301, 8 (id. Rep. 3, 36 ed. Mos.):

    furorem et petulantiam alicujus,

    id. Pis. 14, 31:

    libidines,

    id. Leg. 3, 13, 31:

    odium iramque (risus),

    Quint. 6, 3, 9:

    impetum cogitationis (membranae),

    id. 10, 3, 31:

    consilium alicujus,

    Cic. Fam. 4, 4, 4; cf.:

    sententiam alicujus,

    id. ib. 1, 4, 1:

    foedus,

    id. Pis. 12, 28; id. Scaur. 42:

    fidem,

    id. Rosc. Com. 6, 16:

    jura pudicitiae,

    Prop. 4 (5), 5, 28:

    mandata,

    Hor. Ep. 1, 13, 19:

    fas,

    Grat. Cyneg. 451:

    morantem diem mero (= breviorem reddere),

    to shorten, Hor. C. 2, 7, 6:

    vina,

    i. e. to weaken, dilute, Mart. 14, 103; Plin. 14, 22, 28, § 138:

    cum frangerem jam ipse me cogeremque illa ferre toleranter,

    Cic. Fam. 4, 6, 2:

    nec animus tantis se laboribus frangeret, neque, etc.,

    id. Arch. 11, 29:

    ante quam calores aut frigora se fregerunt,

    diminished, abated, Varr. R. R. 2, 2, 18; cf.:

    Scaevola paulum quiescet, dum se calor frangat,

    Cic. de Or. 1, 62, 265:

    fracti aestus et nondum orta frigora,

    Cels. 7, 7, 4 fin.; cf.:

    fluctus se frangit,

    Sen. Med. 392:

    glacies se frangit,

    id. Q. N. 4, 5, 4.—Hence, fractus, a, um, P. a., weakened, weak, feeble, faint:

    jamque adeo fracta est aetas effetaque tellus Vix animalia parva creat,

    Lucr. 2, 1151:

    quod me audis fractiorem esse animo,

    i. e. more disheartened, less courageous, Cic. Att. 11, 12, 4; cf.:

    spes amplificandae fortunae fractior,

    id. Lael. 16, 59:

    in compositione fractus,

    powerless, feeble, Quint. 12, 10, 12; cf.:

    quid est tam fractum, tam minutum, tam in ipsa concinnitate puerile?

    Cic. Brut. 83, 287; and:

    corruptum et omnibus vitiis fractum dicendi genus,

    Quint. 10, 1, 125: corrupta oratio maxime comprehensione obscura, compositione fracta consistit, id. [p. 777] 8, 3, 57:

    effeminata et fracta impudicis modis (musice),

    id. 1, 10, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > frango

  • 2 frangō

        frangō frēgi, frāctus, ere    [FRAG-], to break in pieces, dash to pieces, shiver, shatter, fracture: ova: anulus fractus est: navibus fractis, Cs.: navem, suffer shipwreck, T.: Ianua frangatur, H.: corpora Ad saxum, V.: laqueo gulam, strangle, S.: bracchium: Si fractus inlabatur orbis, H.: in arbore cornu, O.: te, tigris ut aspera, tear in pieces, H.: diem mero, shorten, H.— To break up, grind, bruise, crush: glaebam Bidentibus, V.: fruges saxo, V. — To break (of waves): tamquam fluctum a saxo frangi: arcus aquarum Frangitur, O.—Fig., to break down, subdue, overcome, crush, dishearten, weaken, diminish, violate, soften: alqm, ut, etc.: Danaūm fractae vires, V.: quem series inmensa laborum Fregerit, O.: proeliis fracti, Cs.: te ut ulla res frangat?: pudore: alqm patientiā: omnis res mea fracta est, my fortune was lost, H.: res fractae, calamities, V.: Frangimur fatis, V.: frangi aspectu pignorum suorum, Ta.: bellum proeliis: praedonis audaciam: consilium alicuius: doli frangentur inanes, come to naught, V.: foedus: mandata, fail in, H.: dum se calor frangat, subsides.
    * * *
    frangere, fregi, fractus V
    break, shatter, crush; dishearten, subdue, weaken; move, discourage

    Latin-English dictionary > frangō

  • 3 refringo

    rē̆-fringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [frango], to break up, break open (class.; syn.: perfringo, dissicio).
    I.
    Lit.:

    cellas,

    Plaut. Capt. 4, 4, 10: postes portasque, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 7, 622, and ap. Hor. S. 1, 4, 61 (Ann. v. 271 Vahl.); Caes. B. G. 2, 33; Liv. 10, 43; 24, 30; 25, 9 et saep. al.:

    januam,

    Tac. A. 14, 8:

    palatii fores,

    id. H. 1, 35:

    claustra,

    Cic. Mur. 8, 17; Val. Fl. 1, 595:

    carcerem,

    Liv. 34, 44 fin.:

    glaebam et revolvere in pulverem,

    Col. 11, 2, 60:

    totas refringere vestes,

    to tear open, Ov. M. 9, 208:

    radium solis refringi,

    is refracted, Plin. 2, 59, 60, § 150.—
    B.
    In gen., to break, break in pieces, break off ( poet. and in post-Aug. prose):

    quae demersa liquore obeunt, refracta videntur Omnia convorti sursumque supina revorti,

    Lucr. 4, 440:

    refringit virgulta pede vago,

    Cat. 63, 86: ramum, to break off, * Verg. A. 6, 210; so,

    mucronem,

    Plin. 8, 15, 17, § 41; cf.

    aculeos,

    Plin. Ep. 3, 15, 3:

    silvas (Hyleus),

    Stat. Th. 4, 139. —
    II.
    Trop., to break, break in pieces, check, weaken, destroy, etc.:

    vim fluminis,

    Caes. B. G. 7, 56; cf. Liv. 5, 37:

    impotentem dominationem,

    Nep. Lys. 1, 4; cf.:

    Teutonicas opes, Frop. 3, 3 (4, 2), 44: nec Priami domus Achivos refringit,

    Hor. C. 3, 3, 28:

    ingeniorum impetus,

    Plin. Ep. 9, 26, 7:

    claustra pudoris et reverentiae,

    id. ib. 2, 14, 4: verba, to mutilate or mangle speech, like children, Stat. S. 2, 1, 123.

    Lewis & Short latin dictionary > refringo

  • 4 dēfringō

        dēfringō frēgī, frāctus, ere    [de + frango], to break off, break to pieces: ex arbore plantas, V.: ramum arboris: ferrum summā ab hastā, V.
    * * *
    defringere, defrengi, defractus V TRANS
    break off; remove by breaking; break to pieces (L+S); destroy

    Latin-English dictionary > dēfringō

  • 5 scindo

    scindo, scĭdi, scissum, 3 (old perf. redupl. scicidi, Enn., Naev., Att, and Afran. ap. Prisc. p. 890 P.; or Enn. p. 133 Vanl.; Com. Rel. pp. 19 and 164 Rib.; cf. also, sciciderat. [p. 1643] Gell 6, 9, 16), v. a. [akin to Gr. schizô, to split; cf. Germ. scheiden, and Lat. scio], to cut, tear, rend, or break asunder; to split, cleave, divide, or separate by force, etc. (freq. and class.; but in tempp.perf. ante-class.and postAug.; syn.: findo, rumpo).
    I.
    Lit.: quom saxum scisciderit, Enn. ap. Prisc. l. l.: non ergo aquila scisciderat pectus, Att. ib. and ap. Gell. l. l.: satis fortiter vestras sciscidistis colus, Afran. ap. Prisc. l. l.: scindens dolore identidem intonsam comam, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 62:

    crines,

    Verg. A. 12, 870; Ov. M. 11, 683:

    capillos,

    id. H. 3, 79; Tib. 1, 10, 55; cf.

    , in a Greek construction: scissaeque capillos matres,

    Ov. M. 8, 526:

    vela,

    Plaut. Trin. 4, 1, 18:

    epistulam,

    Cic. Fam. 5, 20, 9:

    vestem,

    to tear open, Liv. 3, 58; Quint. 2, 15, 7; Prop. 2, 15 (3, 7), 18; Ov. M. 9, 166; Hor. C. 1, 17, 27; cf.:

    vestem tibi de corpore,

    Prop. 2, 5, 21:

    pecora scindunt herbarum radices,

    Col. 2, 18, 2:

    asini me mordicibus scindant,

    tear, lacerate, Plaut. Aul. 2, 2, 57:

    sinus,

    Ov. M. 10, 386:

    latus flagello,

    id. Ib. 185:

    lacerum corpus ictibus innumeris,

    Sil. 1, 172:

    vitiato fistula plumbo Scinditur,

    bursts open, Ov. M. 4, 123; cf.:

    et faceret scissas languida ruga genas,

    wrinkled, Prop. 3, 10, 6:

    vallum,

    to break through, tear up, Caes. B. G. 3, 5; 5, 51; Liv. 7, 37; Tac. H. 4, 28:

    limen portae,

    to break in pieces, Plaut. Bacch. 4, 9, 31:

    pontem,

    to break down, id. ib. 5, 26:

    cuneis lignum,

    to split, cleave, Verg. G. 1, 144:

    quercum cuneis,

    id. A. 7, 510:

    cuneis fissile robur,

    id. ib. 6, 182; cf.:

    ferro aequor (i. e. humum),

    id. G. 1, 50; cf.

    solum,

    id. ib. 2, 399:

    vomere terram,

    Ov. A. A. 2, 671:

    freta ictu (remorum),

    id. M. 11, 463:

    puppis aquas,

    id. Tr. 1, 10, 48:

    fluvios natatu,

    Claud. Cons. Hon. 4, 347:

    tellurem mare scindit,

    Luc. 3, 61:

    agmen,

    Tac. A. 1, 65 et saep.:

    labra,

    to open wide, Quint. 11, 3, 81:

    obsonium,

    to cut up, carve, Sen. Vit. Beat. 17; cf.

    nihil (edulium),

    Mart. 3, 12, 2:

    aves in frusta,

    Sen. Brev. Vit. 12.—
    b.
    Prov.: penulam alicui, to tear off one's travelling cloak, i.e. to urge, press, solicit one to stay, Cic. Att. 13, 33, 4.—
    B.
    Transf., to part, separate, divide; of places:

    dirimit scinditque Sueviam continuum montium jugum,

    Tac. G. 43:

    frons Italia in duo se cornua scindit,

    Mel. 2, 4, 7.—

    Mid.: omnis Italia scinditur in duo promuntoria,

    Sall. H. 4, 18 Dietsch.—In gen.:

    se (lutamenta),

    Cato, R. R. 128:

    se (nubes),

    Verg. A. 1, 587.—Mid.:

    omnis fumus, vapor, etc.... scinduntur per iter flexum,

    Lucr. 4, 91:

    scinditur in geminas partes circumfluus amnis,

    Ov. M. 15, 739; Luc. 1, 551.— Absol.:

    sentes quod tetigere, ilico rapiunt: si eas ereptum, ilico scindunt,

    Plaut. Cas. 3, 6, 2.—
    2.
    To destroy:

    scindunt proceres Pergamum,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 130.—
    II.
    Trop., to tear in pieces, to distract, agitate, disturb, etc.:

    aliquem quāvis scindunt cuppedine curae,

    Lucr. 3, 994:

    quantae tum scindunt hominem cuppedinis acres Sollicitum curae,

    id. 5, 46: nolo commemorare, quibus rebus sim spoliatus, ne scindam ipse dolorem meum, tear open, i. e. renew my grief, Cic. Att. 3, 15, 2:

    non sine piaculo sanctissimas necessitudines scindi,

    to be sundered, separated, Plin. Pan. 37 fin.:

    ut (actio) noctis interventu scinderetur,

    was interrupted, id. Ep. 2, 11, 16:

    verba fletu,

    Ov. P. 3, 1, 157:

    vox scinditur,

    is broken, cracked, Quint. 11, 3, 20:

    sic genus amborum scindit se sanguine ab uno,

    divides, branches off, Verg. A. 8, 142; cf.: scidit deinde se studium atque inertiā factum est, ut artes esse plures viderentur, was separated, divided, Quint. prooem. § 13; cf.:

    naturalis pars philosophiae in duo scinditur corporalia et incorporalia,

    Sen. Ep. 89, 16:

    scinditur incertum studia in contraria vulgus,

    Verg. A. 2, 39; cf. Tac. H. 1, 13:

    scindebatur in multiplices curas,

    Amm. 16, 3, 3.—Hence, scissus, a, um, P. a., split, cleft, divided.
    A.
    Lit.:

    folia pluribus divisuris,

    Plin. 25, 5, 21, § 48:

    vitis folio,

    id. 14, 2, 4, § 23:

    scissae (aures) cervis ac velut divisae,

    id. 11, 37, 50, § 136:

    alumen,

    Col. 6, 13, 1 (for which:

    scissile alumen,

    Cels. 5, 2; 6, 11):

    vestibus,

    Vulg. Job, 2, 12.—
    B.
    Trop.:

    genus vocum,

    harsh, grating, Cic. de Or. 3, 57, 216.—No comp., sup., or adv.

    Lewis & Short latin dictionary > scindo

  • 6 inter-rumpō

        inter-rumpō rūpī, ruptus, ere,    to break apart, break off, interrupt, break to pieces, break up: pontem fluminis, destroy, Cs.: pontem ferro, igni, L.— To break through, divide, scatter: interrupta acies, L.: extremum agmen, Cs.: Interrupti ignes, scattered, V.—Fig., to break off, interrupt: orationem, Cs.: iter amoris: tenorem rerum, L.

    Latin-English dictionary > inter-rumpō

  • 7 perfringō

        perfringō frēgī, frāctus, ere    [per+frango], to break through, break in pieces, shiver, shatter: iumenta nivem perfringebant, broke through, L.: saxo perfracto capite, his skull fractured, L.: perfracto saxo sortes erupisse: tabulationem, Cs.: naves perfregerant proras litori inlisas, had been wrecked, L.: domūs, break into, Ta.—Fig., to break through, violate, infringe: decreta senatūs: leges: omnia repagula iuris: animos suavitate, affect powerfully.—To force a way, invade violently: haec (eloquentia) modo perfringit, modo inrepit in sensūs.
    * * *
    perfringere, perfrengi, perfractus V

    Latin-English dictionary > perfringō

  • 8 cōnfringō

        cōnfringō frēgī, frāctus, ere    [com-+frango], to break in pieces, shatter: forīs caedendo, L.: digitos.—Fig., to destroy, crush: consilia.
    * * *
    confringere, confregi, confractus V TRANS
    break up/down/in pieces/in two; shatter/destroy/crush/ruin/wreck; subvert/undo

    Latin-English dictionary > cōnfringō

  • 9 dimminuō

        dimminuō —, —, ere    [dis- + minuo], to break to pieces, shatter, break: tibi caput, T.: Dimminuetur tibi cerebrum, T.
    * * *
    dimminuere, -, - V TRANS

    Latin-English dictionary > dimminuō

  • 10 clades

    clādes, is ( gen. plur. usu. cladium, Liv. 2, 63, 7; 5, 22, 8 et saep.:

    cladum,

    Sil. 1, 41; 7, 505; 9, 353; 16, 672; Amm. 29, 1, 14; 32, 2, 1), f. [kindr. with Sanscr. klath, laedere; Gr. klaô, to break, break in pieces; cf.: per - cello, clava, gladius].
    I.
    Prop., a breaking, beating, dashing to pieces; hence,
    A.
    In gen., destruction, devastation, injury, mischief, harm, misfortune, disaster, loss, detriment, calamity (cf.: calamitas, pernicies;

    class. and freq.): clades calamitasque, intemperies modo in nostram advenit domum,

    Plaut. Capt. 4, 4, 3:

    haec igitur subito clades nova pestilitasque Aut in aquas cadit aut fruges persidit in ipsas,

    Lucr. 6, 1125:

    dare late cladem magnasque ruinas,

    id. 5, 347:

    etsi cursum ingeni tui, Bruti, premit haec inportuna clades civitatis,

    Cic. Brut. 97, 332:

    atque haec vetusta... Luctifica clades nostro infixa est corpori,

    id. Tusc. 2, 10, 25:

    et illam meam cladem... maximum esse rei publicae volnus judicastis,

    id. Sest. 13, 31:

    cum tibi ad pristinas cladis accessio fuisset Aetoliae repentinus interitus,

    id. Pis. 37, 91:

    quod si primo proelio Catilina superior discessisset, profecto magna clades atque calamitas rem publicam oppressisset,

    Sall. C. 39, 4:

    captae urbis Romanae clades,

    Liv. 5, 21, 16:

    publica,

    Tac. A. 14, 64:

    tum urbs tota eorum conruit et Taygeti montis magna pars... abrupta cladem eam insuper ruinā pressit,

    Plin. 2, 79, 81, § 191:

    plus populationibus quam proeliis cladium fecit (cf. B. 1. infra),

    Liv. 8, 2, 8:

    quidve superbia spurcitia ac petulantia? Quantas Efficiunt clades!

    Lucr. 5, 48:

    aliam quamvis cladem inportare pericli,

    id. 5, 369:

    agrum omni belli clade pervastat,

    Liv. 22, 4, 1:

    colonias belli clade premi,

    Curt. 9, 7, 22:

    colonias omni clade vastare,

    id. 4, 1, 10:

    majestas populi Romani... vastata cladibus fuerat,

    Plin. 16, 32, 57, § 132:

    per sex dies septemque noctes eā clade saevitum est,

    of the burning of Rome, Suet. Ner. 38:

    quo tantae cladis pretio,

    i. e. the burning of the Capitol, Tac. H. 3, 72; id. A. 13, 57:

    recens,

    the destruction of the amphitheatre, id. A. 4, 63 sq.:

    Lugdunensis,

    the burning of Lyons, id. ib. 16, 13 Nipp. ad loc.—With gen. obj.:

    si denique Italia a dilectu, urbs ab armis, sine Milonis clade numquam esset conquietura,

    without ruining Milo, Cic. Mil. 25, 68: tum privatae per domos clades vulgatae sunt, the losses of particular families at Cannae, Liv. 22, 56, 4.— Poet.:

    cladibus, exclamat, Saturnia, pascere nostris,

    Ov. M. 9, 176:

    Trojae renascens alite lugubri Fortuna tristi clade iterabitur,

    Hor. C. 3, 3, 62.—
    B.
    Esp.
    1.
    In war or battle, a disaster, defeat, overthrow, discomfiture, massacre:

    ni pedites cum equitibus permixti magnam cladem in congressu facerent,

    Sall. J. 59, 3:

    exercitatior hostis magnā clade eos castigavit,

    Liv. 39, 1, 4:

    iret ut... subitā turbaret clade Latinos,

    Verg. A. 12, 556:

    quodsi... supervenisset, ingens clades accipi potuit,

    Curt. 4, 12, 15;

    so freq.: accipere cladem,

    to be defeated, beaten, Liv. 3, 26, 3; 5, 11, 5; 8, 12, 17;

    22, 51, 11: apud Chaeroneam accepta,

    Quint. 9, 2, 62:

    classe devictā multas ipsi lacrimas, magnam populo Romano cladem attulit,

    Cic. N.D. 2, 3, 7:

    postquam is... contractae cladi superesset... fusa est Romana acies,

    Liv. 25, 19, 16:

    omnibus pacis modo incurrisse agentibus magna clades inlata,

    id. 29, 3, 8:

    non vulnus super vulnus sed multiplex clades,

    id. 22, 54, 9: paene exitiabilem omnibus cladem intulit, Vell. 2, 112, 4:

    tantā mole cladis obrui,

    Liv. 22, 54, 10:

    terrestri simul navalique clade obruebantur,

    Curt. 4, 3, 14; Sen. Med. 207: clades illa pugnae Cannensis vastissima, Claud. Quadrig. ap. Gell. 5, 17, 5:

    binaque castra clade unā deleta,

    Liv. 30, 6, 6:

    exercituum,

    Tac. A. 3, 6; 3, 73; Sall. H. 1, 41, 5 Dietsch:

    quis cladem illius noctis fando Explicet,

    Verg. A. 2, 362:

    Germanica,

    Tac. H. 4, 12:

    Variana,

    id. A. 1, 57:

    Pharsaliam Philippos et Perusiam ac Mutinam, nota publicarum cladium nomina loquebantur,

    id. H. 1, 50. — Poet.:

    ut barbarorum Claudius agmina... diruit... Primosque et extremos metendo Stravit humum, sine clade victor (i.e. of his own men),

    Hor. C. 4, 14, 32.—
    2.
    Of the plague:

    inque ipsos saeva medentes Erumpit clades,

    Ov. M. 7, 562; cf.:

    sue abstinent merito cladis, quā ipsos scabies quondam turpaverat, cui id animal obnoxium,

    Tac. H. 5, 4 Heraeus ad loc.—
    3.
    Of the loss of a limb:

    Mucius, cui postea Scaevolae a clade dextrae manūs cognomen inditum,

    Liv. 2, 13, 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of persons who bring destruction, etc., a destroyer, scourge, pest:

    geminos, duo fulmina belli, Scipiadas, cladem Libyae,

    Verg. A. 6, 843:

    haec clades,

    of Heliogabalus, Lampr. Heliog. 34, 1: illa, of immodest women as a class, id. Alex. Sev. 34, 4.—
    B.
    Of dissolute morals, corruption:

    fecunda culpae saecula nuptias inquinavere... Hoc fonte derivata clades In patriam populumque fluxit,

    Hor. C. 3, 6, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > clades

  • 11 contundo

    con-tundo, tŭdi, tūsum (tunsum, Plin. 21, 27, 101, § 174; 28, 16, 62, § 221 al.), 3 ( perf. contūdit, Enn. ap. Prisc. p. 891 P., or Ann. v. 482 Vahl.; but contŭdit, id. ap. Prisc. l. l., or Ann. v. 387 Vahl.), v. a., to beat, bruise, grind, crush, pound, break to pieces (syn.: confringo, debilito; very freq. and class. in prose and poetry; not in Quint.; for in 11, 2, 13, confudit is the better reading).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: oleas in lentisco, Cato. [p. 461] R. R. 7, 4 (cited ap. Varr. R. R. 1, 60):

    thymum in pila,

    Varr. R. R. 3, 16, 14; cf.:

    radices ferreis pilis,

    Col. 7, 7, 2: florem nullo aratro, * Cat. 62, 40:

    colla,

    Col. 6, 2, 8; 6, 14, 3: classis victa, fusa, contusa, fugataque est, Inscr. ap. Liv. 40, 52, 6:

    aliquem male fustibus,

    Plaut. Aul. 3, 1, 4; cf.:

    aliquem pugnis,

    id. Bacch. 3, 3, 46; and:

    pugiles caestibus contusi,

    Cic. Tusc. 2, 17, 40:

    aliquem saxis,

    Hor. Epod. 5, 98:

    pectus ictu,

    Ov. M. 12, 85:

    faciem planā palmā (with caedere pectus pugnis),

    Juv. 13, 128:

    contusi ac debilitati inter saxa rupesque,

    Liv. 21, 40, 9:

    hydram,

    Hor. Ep. 2, 1, 10:

    nares a fronte resimas,

    to squeeze together, press in, Ov. M. 14, 96.—With acc. of part:

    asper equus duris contunditur ora lupatis,

    Ov. Am. 1, 2, 15.— Poet. of the beating to pieces of crops by hail:

    vites grando,

    Hor. Ep. 1, 8, 5 (cf. id. C. 3, 1, 29: non verberatae grandine vineae);

    and of lameness produced by disease, etc.: postquam illi justa cheragra Contudit articulos ( = debilitavit nodis),

    id. S. 2, 7, 16 (cf. Pers. 5, 58: cum lapidosa cheragra fregerit articulos, has crippled).—
    B.
    In medic. lang.: contūsum ( - tun-sum), i, n., a bruise, contusion (cf. contusio), Scrib. Comp. 209; Cels. 5, 28, 14; Plin. 29, 6, 39, § 136 sq. al.—
    II.
    Trop., to break, lessen, weaken, destroy, subdue, put down, baffle, check, etc. (syn.: frango, obtero, vinco): virosque valentes contudit crudelis hiems, Enn. ap. Prisc. p. 891 P.; cf. id. Ann. v. 387 and 482 Vahl.:

    corpora conturbant magno contusa labore,

    Lucr. 4, 958:

    populos feroces,

    Verg. A. 1, 264:

    ferocem Hannibalem,

    Liv. 27, 2, 2:

    nostrae opes contusae hostiumque auctae erant,

    Sall. J. 43, 5:

    contudi animum et fortasse vici,

    Cic. Att. 12, 44, 3; cf.:

    animos feros placidā arte,

    Ov. A. A. 1, 12:

    contudi et fregi exsultantis praedonis audaciam,

    Cic. Phil. 13, 13, 29:

    calumniam et stultitiam (with obtrivit),

    id. Caecin. 7, 18:

    regum tumidas minas,

    Hor. C. 4, 3, 8:

    impetus,

    id. ib. 3, 6, 10:

    ingenium patientia longa laborum,

    Ov. Tr. 5, 12, 31:

    facta Talthybi,

    i. e. to surpass by my own, Plaut. Stich. 2, 1, 33. (But in Lucr. 5, 692, concludit is the right reading, Lachm., Munro.)

    Lewis & Short latin dictionary > contundo

  • 12 praefringō

        praefringō frēgī, frāctus, ere    [prae+frango], to break off before, break to pieces, shiver: hastas, L.: praefracto rostro (triremis), Cs.
    * * *
    praefringere, praefregi, praefractus V
    break off at the end, break off short

    Latin-English dictionary > praefringō

  • 13 interrumpo

    inter-rumpo, rūpi, ruptum, 3 (in tmesi:

    inter quasi rumpere,

    Lucr. 5, 287:

    inter quasi rupta,

    id. 5, 299), v. a., to break apart or asunder, break to pieces, break up (class., esp. in part. pass.).
    I.
    Lit.:

    contingere idem terrae necesse est, ut nihil interrumpat, quo labefactari possit,

    Cic. N. D. 2, 45, 116:

    interrupta et impervia itinera,

    Tac. A. 3, 31:

    acies,

    Liv. 40, 40:

    ignes,

    scattered about, here and there, Verg. A. 9, 239.—Of bridges, etc.:

    pontem fluminis,

    to destroy, Caes. B. C. 1, 16; 1, 48; id. B. G. 7, 34; Plaut. Cas. prol. 66; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 3; Liv. 2, 10; Just. 2, 13, 5.—Of the ranks of an army, esp. the enemy's line:

    interrupta acies,

    Liv. 40, 40:

    extremum agmen,

    Caes. B. C. 1, 64:

    aciem hostium,

    Liv. 44, 41. —
    II.
    Trop., to break off, interrupt:

    orationem,

    Caes. B. C. 3, 19:

    iter amoris et officii,

    Cic. Att. 4, 2:

    ordinem,

    Col. 11, 2, 25:

    sermonem,

    Plaut. Trin. 5, 2, 25:

    contextum,

    Quint. 11, 3, 39:

    querelas,

    Ov. M. 11, 420:

    possessionem,

    Dig. 41, 3, 5:

    somnos,

    Plin. 28, 4, 14, § 55:

    ni medici adventus nos interrupisset,

    Varr. R. R. 2, 1, 1:

    somnum,

    Suet. Aug. 78.—Hence, interruptus, a, um, P. a., interrupted:

    officium,

    Cic. Fam. 5, 8:

    consuetudo,

    id. ib. 15, 14:

    voces,

    id. Cael. 24:

    dictio silentio,

    Quint. 9, 2, 71:

    sermo,

    Tac. H. 2, 41. — Adv.: interruptē, interruptedly:

    narrare,

    Cic. de Or. 2, 80, 329.

    Lewis & Short latin dictionary > interrumpo

  • 14 interrupte

    inter-rumpo, rūpi, ruptum, 3 (in tmesi:

    inter quasi rumpere,

    Lucr. 5, 287:

    inter quasi rupta,

    id. 5, 299), v. a., to break apart or asunder, break to pieces, break up (class., esp. in part. pass.).
    I.
    Lit.:

    contingere idem terrae necesse est, ut nihil interrumpat, quo labefactari possit,

    Cic. N. D. 2, 45, 116:

    interrupta et impervia itinera,

    Tac. A. 3, 31:

    acies,

    Liv. 40, 40:

    ignes,

    scattered about, here and there, Verg. A. 9, 239.—Of bridges, etc.:

    pontem fluminis,

    to destroy, Caes. B. C. 1, 16; 1, 48; id. B. G. 7, 34; Plaut. Cas. prol. 66; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 3; Liv. 2, 10; Just. 2, 13, 5.—Of the ranks of an army, esp. the enemy's line:

    interrupta acies,

    Liv. 40, 40:

    extremum agmen,

    Caes. B. C. 1, 64:

    aciem hostium,

    Liv. 44, 41. —
    II.
    Trop., to break off, interrupt:

    orationem,

    Caes. B. C. 3, 19:

    iter amoris et officii,

    Cic. Att. 4, 2:

    ordinem,

    Col. 11, 2, 25:

    sermonem,

    Plaut. Trin. 5, 2, 25:

    contextum,

    Quint. 11, 3, 39:

    querelas,

    Ov. M. 11, 420:

    possessionem,

    Dig. 41, 3, 5:

    somnos,

    Plin. 28, 4, 14, § 55:

    ni medici adventus nos interrupisset,

    Varr. R. R. 2, 1, 1:

    somnum,

    Suet. Aug. 78.—Hence, interruptus, a, um, P. a., interrupted:

    officium,

    Cic. Fam. 5, 8:

    consuetudo,

    id. ib. 15, 14:

    voces,

    id. Cael. 24:

    dictio silentio,

    Quint. 9, 2, 71:

    sermo,

    Tac. H. 2, 41. — Adv.: interruptē, interruptedly:

    narrare,

    Cic. de Or. 2, 80, 329.

    Lewis & Short latin dictionary > interrupte

  • 15 dī-rumpō or dis-rumpō

        dī-rumpō or dis-rumpō rūpī, ruptus, ere,    to break to pieces, break, shatter: partem (nubis): homo diruptus, that has a rupture: dirupi me paene, nearly bursts my lungs: Disrumpor, T.: disrumparis licet: plausu dirumpi.—Fig., to break off, sunder, sever: amicitias offensione: humani generis societatem.

    Latin-English dictionary > dī-rumpō or dis-rumpō

  • 16 confringo

    confringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [frango], to break in pieces (class. in prose and poetry).
    I.
    Prop.:

    hirneam,

    Cato, R. R. 81:

    pultando pedibus paene confregi hasce ambas (fores),

    Plaut. Most. 2, 2, 25:

    fores caedendo,

    Liv. 26, 46, 6:

    portarum claustra,

    Lucr. 1, 71:

    imbrices et tegulas,

    Plaut. Mil. 2, 6, 24; id. Capt. 4, 4, 8:

    digitos,

    Cic. Fl. 30, 73:

    ossa,

    Plin. 28, 10, 45, § 159:

    arbores vi tempestatis,

    Dig. 39, 2, 24:

    enses ensibus,

    Luc. 7, 573:

    turres valli impetu,

    id. 6, 123:

    confracta navis,

    Plaut. Rud. 1, 2, 64; cf.
    * Suet.
    Ner. 34:

    scaeptra manu,

    Sen. Herc. Fur. 272.—Prov.:

    tesseram (hospitalem),

    to break friendship, violate faith, Plaut. Cist. 2, 1, 36.—
    II.
    Trop., to break, bring to naught, destroy:

    rem,

    to dissipate, run through property, Plaut. Stich. 4, 2, 49; id. Trin. 1, 2, 71: superbiam, Titin. ap. Non. p. 316, 3:

    consilia senatoria,

    Cic. Verr. 2, 1, 5, § 13:

    vires hostium,

    Val. Max. 7, 2, ext. 17:

    rem publicam,

    id. 4, 5, 2; Claud. Laud. Stil. 2, 69.—Hence, confractus, a, um, P. a., broken, uneven:

    in confracto (opp. in aequo),

    Plin. 35, 11, 40, § 127.

    Lewis & Short latin dictionary > confringo

  • 17 praefringo

    prae-fringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [frango], to break off before or at the end, to break to pieces, shiver (class.):

    ne caulis praefringatur,

    Cato, R. R. 33 (cited by Plin. 17, 22, 35, § 20):

    hastas,

    Liv. 8, 10; so,

    primam aciem telo,

    to break off the point of the missile, Just. 6, 8, 2:

    cornu galeae,

    Liv. 27, 33:

    praefracto rostro (triremis),

    Caes. B. C. 2, 6: praefracta strigilis, Lucil. ap. Gell. 3, 14, 10:

    praefracta ligna,

    Lucr. 1, 892.—Hence, praefractus, a, um, P. a.
    A.
    In rhet., broken, abrupt:

    Thucydides praefractior,

    Cic. Or. 13, 40.—
    B.
    In character, stern, harsh, inflexible: Aristo Chius, praefractus, ferreus, Cic. Fragm. ap. Non. 155, 14:

    praefractior atque abscissior justitia,

    Val. Max. 6, 5 fin.:

    praefractius perseverantiae exemplum,

    sterner, firmer, id. 3, 8, ext. 3.— Adv.: praefractē, sternly, inflexibly, resolutely:

    aerarium defendere,

    Cic. Off. 3, 22, 88 (Non. 155, 11, reads praefractum).— Comp., Val. Max. 9, 7 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > praefringo

  • 18 quatio

    quătĭo, no perf., quassum, 3, v. a. [Sanscr. root, cyu-, to move, set in motion; cf. Gr. skeuos, instrument; skeuazô, to prepare], to shake (class.; syn.: concutio, convello).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., Fest. p. 261 Müll.:

    cum equus magnā vi caput quateret,

    Liv. 8, 7:

    alas,

    Verg. A. 3, 226:

    pennas,

    Ov. M. 4, 676; Hor. C. 3, 29, 53:

    aquas,

    to agitate, disturb, Ov. H. 18, 48:

    cymbala,

    Verg. G. 4, 64:

    catenas,

    Plin. Ep. 7, 27, 5: caput. Ov. F. 6, 400:

    comas,

    id. H. 14, 40:

    quercum huc illuc,

    id. M. 12, 329.—

    Of earthquakes: quatitur terrae motibus Ide,

    Ov. M. 12, 521:

    quid quateret terras,

    id. ib. 15, 71:

    quatiens terram fragor,

    Sil. 1, 536.—

    Of the ground, by treading, marching, etc.: campum,

    Verg. A. 11, 875:

    campos,

    id. ib. 11, 513; Sil. 1, 297:

    quatitur tellus pondere,

    id. 4, 199:

    sonitu quatit ungula campum,

    Verg. A. 8, 596:

    pede ter humum,

    Hor. C. 4, 1, 28:

    pede terram,

    id. ib. 1, 4, 7:

    quatitur certamine circus,

    Sil. 16, 323. —
    B.
    In partic.
    1.
    Of arms, weapons, reins, etc., to wield, brandish, ply, hold:

    securim,

    Verg. A. 11, 656:

    ensem,

    Sil. 1, 429:

    aegida,

    id. 12, 336:

    scuta,

    Tac. H. 2, 22:

    hastam,

    Petr. 124:

    lora,

    Sil. 16, 415; 16, 440:

    largas habenas,

    id. 17, 542:

    verbera (i. e. flagella),

    Verg. Cul. 218.—
    2.
    Of the body, breast, limbs, etc., to agitate, shake, cause to tremble, etc.:

    horror Membra quatit,

    Verg. A. 3, 29:

    anhelitus artus et ora quatit,

    id. ib. 5, 199:

    tussis pulmonem quatit,

    Sil. 14, 601:

    terror praecordia,

    id. 2, 254:

    pectora quatit gemitu,

    Val. Fl. 5, 310.—
    3.
    To beat, strike, drive:

    homo quatietur certe cum dono foras,

    to beat out of doors, Ter. Eun. 2, 3, 67:

    Arctophylax prae se quatit Arctum, Cic. poët. N. I). 2, 42, 109: cursu quatere equum,

    Verg. G. 3, 132; Sil. 12, 254.—Of things:

    quatiunt fenestras juvenes,

    Hor. C. 1, 25, 1:

    scutum hastà,

    Liv. 7, 26, 1. —
    4.
    To shake, beat, or break in pieces, to batter, shatter:

    urbis moenia ariete quatere,

    Liv. 21, 10:

    muros,

    Verg. A. 2, 610:

    muros arietibus,

    Liv. 38, 10:

    turres tremendā cuspide,

    Hor. C. 4, 6, 7:

    tecta quatiuntur,

    Plin. Pan. 51, 1:

    externas arces,

    Sil. 2, 300:

    Pergama,

    id. 13, 36; cf.:

    tonitru quatiuntur caerula caeli,

    Lucr. 6, 96. —
    II.
    Trop., to agitate, more, touch, affect, excite:

    est in animis tenerum quiddam quod aegritudine quasi tempestate quatiatur,

    Cic. Tusc. 3, 6, 12: mentem, Hor. C. 1, 16, 5:

    nec vultus tyranni Mente quatit solidā (justum virum),

    id. ib. 3, 3, 4:

    non ego te Invitum quatiam,

    id. ib. 1, 18, 12:

    quatiunt oracula Colchos,

    Val. Fl. 1, 743:

    famā oppida,

    id. 2, 122:

    quatit castra clamor,

    Sil. 3, 231:

    tumultus pectora quatit,

    Sen. Thyest. 260:

    ingenium,

    Tac. H. 1, 23:

    animum,

    Gell. 9, 13, 5:

    cum altissima quaterentur, hic inconcussus stetit,

    Plin. Pan. 94, 3. —
    B.
    In partic., to plague, vex, harass:

    quatere oppida bello,

    Verg. A. 9, 608:

    extrema Galliarum,

    Tac. H. 4, 28. — Hence, quassus, a, um, P. a.
    A.
    Lit., shaken, beaten, or broken in pieces, battered, shattered:

    aula quassa,

    a broken pot, Plaut. Curc. 3, 26:

    muri,

    Liv. 26, 51:

    naves,

    id. 25, 3:

    faces,

    i. e. pieces of pine-wood split up for torches, Ov. M. 3, 508:

    rates,

    shattered, leaky, Hor. C. 4, 8, 32; 1, 1, 18:

    murra,

    Ov. M. 15, 399:

    lectus,

    id. H. 11, 78:

    harundo,

    Petr. 69:

    turres,

    Sen. Thyest. 568; cf.:

    multo tempora quassa mero,

    Ov. R. Am. 146; cf. quasso, I. B. —
    B.
    Trop.:

    quassā voce,

    in a broken voice, Curt. 7, 7, 20:

    littera,

    Quint. 12, 10, 29:

    anima quassa malis,

    broken down, exhausted, worn out, Sen. Herc. Fur. 1308:

    quasso imperio,

    Sil. 15, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > quatio

  • 19 con-tundō

        con-tundō tudī, tūsus or tūnsus, ere,    to beat, bruise, grind, crush, pound, break to pieces: pugiles caestibus contusi: Vos saxis, H.: pectus ictu, O.: flos nullo contusus aratro, Ct.: contusi inter saxa, L.: narīs a fronte resimas, to flatten, O.: radicibus contusis equos alere, Cs.: herbas, V.— Of gout: (cheragra) articulos, racked, H.—Fig., to break, crush, destroy, subdue, put down, baffle, check: populos ferocīs, V.: Hannibalem, L.: opes contusae (opp. auctae), S.: praedonis audaciam: regum minas, H.: animos, Ta.

    Latin-English dictionary > con-tundō

  • 20 adfrango

    adfrangere, -, - V TRANS
    cause to be broken against, crush/strike/break against; break in pieces

    Latin-English dictionary > adfrango

См. также в других словарях:

  • break to pieces — index destroy (efface) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • break to pieces — smash to pieces, break into fragments, shatter …   English contemporary dictionary

  • break in pieces — split into pieces, fracture to bits, rupture to individual parts …   English contemporary dictionary

  • break up — {v.} 1. To break into pieces. * /The workmen broke up the pavement to dig up the pipes under it./ * /River ice breaks up in the spring./ 2. {informal} To lose or destroy spirit or self control. Usually used in the passive. * /Mrs. Lawrence was… …   Dictionary of American idioms

  • break up — {v.} 1. To break into pieces. * /The workmen broke up the pavement to dig up the pipes under it./ * /River ice breaks up in the spring./ 2. {informal} To lose or destroy spirit or self control. Usually used in the passive. * /Mrs. Lawrence was… …   Dictionary of American idioms

  • break up — Synonyms and related words: ablate, accommodate, adapt, adjust, alter, ameliorate, amuse, analyze, anatomize, assay, atomize, be in stitches, beguile, better, bite the dust, break, break down, break into pieces, break open, break to pieces, burst …   Moby Thesaurus

  • break up — verb 1. to cause to separate and go in different directions (Freq. 5) She waved her hand and scattered the crowds • Syn: ↑disperse, ↑dissipate, ↑dispel, ↑scatter • Derivationally related forms: ↑ …   Useful english dictionary

  • break up phrasal — verb 1 BREAK INTO PIECES (I, T) to break or make something break into many small pieces: The stricken tanker began to break up on the rocks. (break sth up): Jim started to break the ice up on the frozen lake. 2 SEPARATE (transitive break… …   Longman dictionary of contemporary English

  • break\ up — I. v. phr. To end a romantic relationship, a marriage, or a business partnership. Tom and Jane broke up because Tom played so much golf that he had no time for her. II. v 1. To break into pieces. The workmen broke up the pavement to dig up the… …   Словарь американских идиом

  • pieces — куски large pieces must be bruised большие куски надо растолочь to take by single pieces брать по одному куску he joined the two pieces он связал оба куска to break to pieces разбить на куски to sew pieces together сшивать куски …   English-Russian travelling dictionary

  • break up — verb Date: 15th century intransitive verb 1. a. to cease to exist as a unified whole ; disperse < their partnership broke up > b. to end a romance 2. to lose morale, composure, or …   New Collegiate Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»